
صدف کفشدوزی بوکانی
تأثیر روش تمرین دونفره به شیوه مشارکتی بر یادگیری مهارت پرتاب بسکتبال نوجوانان اوتیسم با عملکرد بالا
- دانشجو
- صدف کفشدوزی بوکانی
- استاد راهنما
- زهرا سلمان
- استاد مشاور
- احسان زارعیان
- استاد داور
- محمدرضا قاسمیان مقدم
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- تربیت بدنی و علوم ورزشی
- شماره ساختمان محل ارائه
- ۶۶
- نام کلاس محل ارائه
- اتاق شورا[۲۷]
- شماره کلاس محل ارائه
- ۱۰۵
- تاریخ دفاع
- ۳۰ بهمن ۱۴۰۳
- ساعت دفاع
- ۱۴:۴۰
- چکیده
-
پژوهش حاضر با هدف تأثیر روش تمرین دونفره به شیوه مشارکتی بر یادگیری مهارت پرتاب بسکتبال نوجوانان اوتیسم با عملکرد بالا انجام گرفت. در این تحقیق از نوع نیمهتجربی و با الگوی پیش آزمون- پس آزمون با دوره پیگیری و انتقال با گروه کنترل انجام گرفت، از بین کلیه نوجوانان دختر و پسر ۱۴ تا ۱۶ سال مبتلا به اختلال طیف اوتیسم با عملکرد بالا مرکز توانبخشی باور تهران، به صورت مشارکت دواطلبانه ۲۴ نفر شرکتکننده (۱۲ نفر گروه آزمایش و ۱۲ نفر گروه کنترل) برای شرکت در مطالعه حاضر انتخاب شدند. این مطالعه شامل مراحل پیش آزمون، مداخله (تمرین)، پس آزمون، یادداری و انتقال بود. شرکتکنندگان در مرحله پیش آزمون به اجرای ۱۲ کوشش آزمون پرتاب آزاد بسکتبال پرداختند. مرحله مداخله در ۱۲ هفته و هر هفته ۲ جلسه و هر جلسه ۳۰ دقیقه انجام گرفت که در هر جلسه گروه آزمایش تمرین را به صورت دو نفره و با رویکرد مشارکتی بهصورت ۱۲ پرتاب به صورت ۳ بلوک ۴ کوششی و با مطلع ساختن آزمونگر از نتیجه انجام دادند، در حالیکه گروه کنترل تمرین را انفرادی بهصورت ۱۲ پرتاب به صورت ۳ بلوک ۴ کوششی، بدون هیچ یار کمکی و مطلع ساختن آزمونگر از نتیجه، انجام دادند. در پایان ۲۴ جلسه تمرینی آزمون اکتساب (پس آزمون) گرفته شد و درنهایت بعد از گذشت یک هفته آزمون یادداری و انتقال (با افزایش نیم متری فاصله) انجام شد. دادهها با بهرهگیری از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تمرین دونفره به شیوه مشارکتی بر افزایش یادگیری مهارت پرتاب بسکتبال نوجوانان اوتیسم با عملکرد بالا تأثیر معناداری داشت (۰۵/۰>p) و نتایج حاکی از برتری گروه تمرین دو نفره در مقایسه با تمرین آزاد بر یادگیری مهارت پرتاب بسکتبال نوجوانان اوتیسم با عملکرد بالا بود (۰۵/۰>p). اما تمرین آزاد بر یادگیری مهارت پرتاب بسکتبال نوجوانان اوتیسم با عملکرد بالا تأثیر معناداری ندارد (۰۵/۰<p). با توجه به نتایج تحقیق به مربیان و متخصصان پیشنهاد میشود که در آموزشهای خود توجه بیشتر از پیش به این برنامه تمرینی داشته باشند و در محیطهای میدانی و آزمایشگاهی برای ارتقاء عملکرد حرکتی از فواید این شیوه تمرینی بهره جویند.
- Abstract
-
The present study aimed to investigate the effect of paired practice using a cooperative approach on learning basketball shooting skills in adolescents with high-functioning autism. This quasi-experimental study employed a pretest-posttest design with follow-up and transfer phases, including a control group. From all ۱۴ to ۱۶-year-old boys and girls with high-functioning autism at the Bavar Rehabilitation Center in Tehran, ۲۴ participants (۱۲ in the experimental group and ۱۲ in the control group) were voluntarily selected to participate in the study.The study consisted of pretest, intervention (practice), posttest, retention, and transfer phases. In the pretest phase, participants performed ۱۲ trials of a free-throw basketball shooting test. The intervention phase lasted ۱۲ weeks, with two sessions per week, each lasting ۳۰ minutes. During these sessions, the experimental group practiced in pairs with a cooperative approach, performing ۱۲ throws in three blocks of four trials, and were informed of the results by the examiner. In contrast, the control group practiced individually, performing ۱۲ throws in three blocks of four trials without any assistance or feedback from the examiner.After ۲۴ training sessions, an acquisition test (posttest) was conducted, followed by a retention and transfer test (with an additional half-meter distance) one week later. Data were analyzed using analysis of covariance (ANCOVA).The results showed that paired practice using a cooperative approach had a significant effect on improving basketball shooting skills in adolescents with high-functioning autism (p < ۰.۰۵). Furthermore, the paired practice group outperformed the free practice group in learning basketball shooting skills (p < ۰.۰۵). However, free practice alone did not have a significant impact on the learning of basketball shooting skills in adolescents with high-functioning autism (p > ۰.۰۵).Based on these findings, it is recommended that coaches and specialists incorporate such training programs into their instruction and take advantage of the benefits of this training method in both field and laboratory settings to enhance motor performance.