فاطمه منتظری هدشی
تحلیل نشانه شناختی فرهنگ گذشته گرای ایرانی، مطالعه موردی برنامه تونل زمان شبکه من و تو و برنامه چهل تیکه شبکه نسیم
- دانشجو
- فاطمه منتظری هدشی
- استاد راهنما
- حسین سرفراز
- استاد مشاور
- سید نورالدین رضوی زاده
- استاد داور
- بهارک محمودی حنارود
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- تاریخ دفاع
- ۲۹ شهریور ۱۴۰۲
- ساعت دفاع
- چکیده
-
این پژوهش درصدد تبیین پویایی‌های فرهنگی جامعه ایرانی است که بخشی از این پویایی در تقابل بین فرهنگ‌های گذشته گرا و آینده‌گرا قرار دارد و همچنین آنکه چگونه رسانه‌ای همچون برنامه تونل زمان شبکه من و تو و برنامه چهل تیکه شبکه نسیم، می‌توانند در بازتولید گفتمان گذشته‌گرا نقش داشته باشند. پرسش اصلی این پژوهش آن است که چگونه این دو رسانه در حکم خود الگویی، گذشته ایرانی را در تقابل ارزشی گذشته و آینده، به‌عنوان آینده مطلوب یا آرمان‌شهر بازتولید می‌کنند. این پژوهش با استفاده از روش نشانه‌شناسی فرهنگی مکتب تارتو- مسکو و با استفاده از مفاهیمی همچون تقابل‌های دوگانه، خود و دیگری، فرهنگ و نافرهنگ و متن و نامتن انجام‌شده است. در این پژوهش ما به‌نوعی تیپولوژی فرهنگی از دو نوع فرهنگ گذشته گرای ایرانی دست پیدا کردیم. درنتیجه این پژوهش مشخص شد که هردو برنامه گذشته نامتن را به متنی واجد حیات تبدیل می‌کنند؛ اما مکانیسم این دو برنامه به‌منظور واجد حیات کردن گذشته متفاوت است. از نظر هرکدام از این دو برنامه، تعریف گذشته مطلوب متفاوت است و هریک گذشته مطلوب خود را به نحو متفاوتی از یکدیگر بازنمایی می‌کنند.
- Abstract
-
This research tries to explain the cultural dynamics of the Iranian society, which part of this dynamic is in the confrontation between past-oriented and future-oriented cultures, and also how a media such as the time tunnel program of Man and To network and Chel Tike program of Nasim network. They can play a role in the reproduction of past-oriented discourse. The main question of this research is how these two media, as a model, reproduce the Iranian past in the value contrast of the past and the future, as a desirable future or utopia. This research has been done using the method of cultural semiotics of the Tartu-Moscow school and using concepts such as double contrasts, self and other, culture and non-culture, text and non-text. In this research, we found a kind of cultural typology of two types of retro-oriented Iranian culture. As a result of this research, it was found that both programs turn the non-textual past into a living text, but the mechanism of these two programs to make the past alive is different. According to each of these two programs, the definition of the desired past is different and each of them represents their desired past in a different way from each other.