شقایق ذکری

شقایق ذکری

عنوان پایان‌نامه

تاثیر تغییر پذیری تمرین با رویکرد یادگیری افتراقی بر اکتساب مهارت فورهند تنیس روی میز بازیکنان دختر



    دانشجو شقایق ذکری در تاریخ ۱۹ اسفند ۱۴۰۳ ساعت ۱۲:۰۰ ، به راهنمایی زهرا پورآقایی اردکانی ، پایان نامه با عنوان "تاثیر تغییر پذیری تمرین با رویکرد یادگیری افتراقی بر اکتساب مهارت فورهند تنیس روی میز بازیکنان دختر" را دفاع نموده است.


    دانشجو
    شقایق ذکری
    استاد داور
    زهرا سلمان
    رشته تحصیلی
    مقطع تحصیلی
    کارشناسی ارشد
    محل دفاع
    تربیت بدنی و علوم ورزشی
    شماره ساختمان محل ارائه
    ۶۶
    نام کلاس محل ارائه
    کلاس ۱۰۶[۲۷۶]
    شماره کلاس محل ارائه
    ۱۱۲
    تاریخ دفاع
    ۱۹ اسفند ۱۴۰۳
    ساعت دفاع
    ۱۲:۰۰

    چکیده

    مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر تغییر پذیری تمرین با رویکرد یادگیری افتراقی بر اکتساب مهارت فورهند تنیس روی میز بازیکنآن دختر انجام گرفت.بدین منظور ۲۶ آزمودنی دختر در دامنه ی سنی ۱۲-۹ سال باشگاه ورزشی واقع در شهرستان قزوین در این مطالعه انتخاب شدند و در مراحل جلسات تمرینی و آزمون شرکت نمودند.در گروه اول آموزش بر اساس رویکرد یادگیری افتراقی با ۱۳ آزمودنی و گروه کنترل نیز با رویکرد آموزش سنتی با ۱۳ آزمودنی صورت گرفت.از دو گروه آزمون فورهند به عنوان پیش آزمون ثبت شد.سپس پرتکل تمرینی به صورت ۸ جلسه اجرا شد و سپس از انجام تست فورهند نمره آن ها به عنوان پس آزمون ثبت شد. برای تعیین طبیعی بودن توزیع داده های تحقیق از آزمون کولموگروف اسمیرونوف استفاده شد. به‌منظور بررسی تأثیر هریک از تمرینات رویکرد یادگیری سنتی و افتراقی از آزمون تحلیل کوواریانس بین گروهی استفاده شد برای اطمینان از وقوع یادگیری از آزمون t وابسته درون گروهی استفاده شد.تجزیه و تحلیل داده‌ها توسط نرم افزارهای  (۲۲) و در سطح معناداری ۰۵/۰ انجام شد. نتایج نشان داد آموزش به شیوه ی خطی بر مهارت فورهند تنیس روی میز بازیکنان دختر تاثیر معنی داری دارد. (۰۵/۰>P ) آموزش به شیوه ی افتراقی بر مهارت فورهند تنیس روی میز بازیکنان دختر تاثیر معنی داری دارد. (۰۵/۰>P ) میان آموزش خطی و افتراق بر مهارت فورهند تنیس روی میز بازیکنان دختر تفاوت معنی داری وجود دارد. (۰۵/۰>P ).نتایج پژوهش حاضر نشان داد هر دو روش آموزش خطی و افتراقی تاثیر قابل توجهی بر مهارت فورهند تنیس روی میز بازیکنان دختر داشت با این حال تاثیرات روش آموزش افتراقی نسبت به روش خطی بیشتر بود. با توجه به نتایج تحقیق حاضر می‌توان توصیه کرد با توجه به اثرات بیشتر روش افتراقی مربیان و معلمان می توانند جهت آموزش مهارت های تنیس روی میز بویژه مهارت فورهند از روش آموزش افتراقی استفاده کنند یا حداقل در برنامه آموزشی خود به صورت ترکیبی از روش های خطی و غیر خطی بهره بگیرند.  

    Abstract

    The present study aimed to examine the effect of practice variability with a differential learning approach on the acquisition of forehand table tennis skills in female players. For this purpose, ۲۶ female participants aged ۹–۱۲ years from a sports club in Qazvin were selected for the study and participated in training sessions and tests. In the first group, training was conducted based on the differential learning approach with ۱۳ participants, while the control group received traditional training with ۱۳ participants. A forehand test was recorded as a pre-test for both groups. Then, the training protocol was implemented over eight sessions, followed by a post-test in which their forehand scores were recorded. To assess the normal distribution of research data, the Kolmogorov-Smirnov test was used. The effect of each training approach (traditional vs. differential learning) was examined using an analysis of covariance (ANCOVA) for between-group comparisons. A paired t-test was conducted within each group to confirm the occurrence of learning. Data analysis was performed using    (version ۲۲) at a significance level of ۰.۰۵. The results showed that linear training had a significant effect on the forehand skill of female table tennis players (P < ۰.۰۵). Differential training also had a significant effect on their forehand skill (P < ۰.۰۵). Moreover, a significant difference was observed between linear and differential training methods in their impact on the forehand skill of female players (P < ۰.۰۵). The findings of this study indicate that both linear and differential training methods had a notable impact on the forehand skill of female table tennis players. However, the differential learning method demonstrated a greater effect. Based on these results, it is recommended that coaches and instructors incorporate differential learning for table tennis skill training, particularly for forehand technique. Alternatively, they may consider integrating both linear and nonlinear methods into their training programs.