علی کردستانی

  lt;div><br></div><div>۱- مسئله: اگر بر سر وجود ظرفیت ارتباطی در عنصر فضا و مکان طبق آموزه سنت کلاسیک ارتباطات توافق کنیم. این پروژه الگوی حاکم بر بهره برداری از فضاها و اماکن روستایی دهستان های جیرفت را مورد کاوش قرار می دهد. لازم به یاد آوری است که منظور از ظرفیت ارتباطی عنصری است که در خدمت توسعه جامعه محلی است و قاعدتا کارگردهایی چون انتقال پیام، اطلاعاتآگاهی و البته جذب مشارکت محلی در فرآیندتوسعه را به همراه دارد. . از طرفی نیاز جدی حس که لازم است برنامه ریزان ازتباطی توسعه و به طور توسعه گران معطوف به جنوب کرمان پیوست ها و ملاحظات جدیدی را در دستور کار خود بگنجاند، در پروژه حاضر قصد ارائه صورت بندی از آنان را داریم.به نظر می‌رسد که در دوره کنونی جذابیت های دنیای دیجیتال به شکل نگران کننده ای محققان و ارتباط گران را نسبت به توجه و مطالعه پیرامون ظرفیت ارتباطی فضاها و کالبدهای شهری و روستایی غافل ساخته است این در حالی است که هیچگاه نمی‌توان فراگرد ارتباط را محدود به رسانه های برخط، دیجیتال یا جمعی دانست. وقتی از جامعه روستایی یا گمن شافت صحبت با میان می آید باید توجه ویژه‌ای به بافت و لزوم درک رابطه جامعه محلی با محیط پیرامونی‌اش داشت. هیچ توسعه گری نمی‌تواند ادعا بکند که بدون دخالت دادن محیط می توان بر جامعه یا گروه هدف حداکثر تاثیرگذاشت. همه کسانی که به نوعی توسعه گر محسوب می شوند و در کلیت فرآیند توسعه سهمی دارند باید بدانند که توسعه جوامع محلی بدون اخذ مشارکت جامعه هدف اولا ممکن نیست ثانیا اگر فعلیت یابد، مطلوب نیست؛ به علاوه مشارکت در فرآیند توسعه وضعیتی است که یکی از پیشرانهای تمایل به آن بهره برداری مطلوب از فضاها و مکان های عمومی آن میدان توسط شخص یا گروه توسعه گر است، نکته‌ای که در سطح فضای روستایی دهستان های چهارده شهرستان جیرفت مفعول مانده است.۲- هدف: تبئین اهمیت و نقش ارتباطاتی فضاهای عمومی و کالبد روستایی و فهم مختصات کاربردی اخذ مشارکت جامعه روستایی در فرآیند توسعه.</div>