دکتر صحرائی در آیین اختتامیۀ دومین مدرسۀ تابستانی مرکز آموزش زبان‌فارسی: زبان‌فارسی، زبان صلح، مهر و محبت است

به گزارش روابط عمومی دانشگاه به نقل از عطنا، دکتر رضا مراد صحرائی، مدیر این مرکز در آیین اختتامیه این دوره در سخنانی گفت: زبان فارسی در ۲۹ کشور جهان استفاده کننده دارد و کمتر زبانی با این ویژگی وجود دارد؛ حتی زبان انگلیسی که بیش از یک میلیارد نفر با آن صحبت می کنند، زبان مادری ۲۹ کشور جهان نیست و این نشانۀ قلمرو این زبان در زمان گذشته است که از شرق آسیا تا غرب اروپا، فارسی در آن رایج بوده است و از آن استفاده می کردند.

او ادامه داد: زبان فارسی بسیار غنی است که برخی از محاسبات آماری نشان می دهد که با آن ۲۲۰ میلیون واژه می توان ساخت و این به دلیل قدرت ترکیبی ای که در این زبان است، می باشد.

دکتر صحرائی در ادامه خاطرنشان کرد: از هر دو ویژگی بالا، مهمتر این است که زبان فارسی، زبان یک معرفت انسانی بزرگ و طولانی مدت است که هر کسی می خواهد به آن دست پیدا کند، باید فارسی را بیاموزد. او افزود: «گوته» اشعار حافظ را به زبان آلمانی ترجمه کرده است و خود را بندۀ حافظ می دانست، زیرا درون شعرهای او، «معرفت و علم» را یافته بود.

رئیس مرکز آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان دانشگاه علامه طباطبائی ادامه داد: کسی که زبان فارسی را یاد بگیرد می تواند به تاریخ ورود کند. وی تاکید کرد: امروز مشکل همۀ ما این است که داخل تاریخ را نمی بینیم و اگر ذهن تاریخی داشته باشیم دنیا در دستان ما قرار می گیرد. کشور های خارجی در صدر آنان آمریکا نمی گذارند مردم ذهن تاریخی داشته باشند زیرا به مکر و دروغ گویی آنان پی می برند.

دکتر صحرائی اظهار کرد: صاحبان زبان فارسی در طول تاریخ به یک ویژگی شناخته شده بودند، زبان فارسی «زبان صلح» است. او ادامه داد: از ۷۰  کشور دنیا در گروهک داعش وجود داشتند، اما از ایران هیچ فردی حضور نداشت. زیرا زبان، ذهن را کنترل می کند. زبان بر بدن نه تنها تاثیر دارد، بلکه ذهن را به تسخیر خودش در می آورد. وی گفت: به هر زبانی که حرف بزنید با آن زبان فکر می کنید، نگاه می کنید و جهانی که زبان فارسی به ما نشان می دهد جهان مهر و محبت است.

دکتر صحرائی در پایان افزود: از ویژگی های عجیب زبان فارسی این است که این زبان که امروزه در دست ماست، کودکی از زبان گذشته نیست، کما آنکه فرانسه یکی از زاده های زبان لاتین است و یا آلمانی یکی از زاده های زبان ژرمنی است. زبان فارسی که در دستان ماست زادۀ زبانی نیست و همان زبان است، فقط ریشه هایش محکم تر و میوه هایش پربارتر شده است.