ورود سبک تازه به ادبیات فارسی با آثار خواجه عبدالله انصاری

به گزارش روابط عمومی، مراسم بزرگداشت مقام معنوی خواجه عبدالله انصاری (پیر هرات) به همت انجمن آثار و مفاخر فرهنگی و همکاری مؤسسه مطالعات و تحقیقات بین‌المللی ابرار معاصر تهران، با حضور دکتر عبدالله معتمدی، رئیس دانشگاه علامه طباطبائی، محمود شالویی، رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، جمعی از استادان ادبیات فارسی و عرفان اسلامی، اندیشمندان کشورهای عضو «اکو» و نمایندگان فرهنگی کشورهای خارجی برگزار شد.
دکترمعتمدی در این مراسم گفت: یکی از مشکلات امروز جامعه بشری موضوع «هویت» است به همین دلیل امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند توجه بیشتر به بحث «هویت» هستیم. هویت یابی در نسل جوان به تأخیر افتاده است. در گذشته گفته می‌شد که جوانان وقتی به سن حدود ۲۰ سالگی می‌رسند نقش خود را پیدا می‌کنند اما امروزه در تمامی متون علمی ایرانی و خارجی بیان می‌شود که هویت یابی حتی تا سن ۳۰ سالگی  به تاخیر افتاده است. یعنی افراد تا ۳۰ سالگی دچار سردرگمی در نقش و هویت خود هستند. یکی از راه های کمک به هویت یابی، معرفی مفاخر است. مفاخری که ارزش های فرهنگی جوامع به حساب می آیند؛ چه ایرانی و چه غیر ایرانی باشند.
وی افزود: کار ارزشمند انجمن آثار و مفاخر فرهنگی در جهت تجلیل و اکرام از مفاخر بسیار مهم و قابل توجه است. نکته مهم این است که ما بتوانیم مفاخر فرهنگی ایران و دنیا را به زبان و ادبیات نسل جوان نزدیک کنیم و اندیشه آن ها را با زبان روان و ساده به این نسل ارائه کنیم. انجمن آثار و مفاخر فرهنگی در این عرصه نیز وارد شده و این اقدام را در قالب فعالیت های مختلف، عملی کرده است.
رئیس دانشگاه علامه طباطبائی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: خواجه عبدالله انصاری از مشاهیر عرفان و ادب فارسی و از پیشگامان نثر مسجع در تاریخ ادبیات ایران است. عالمی بزرگ و عارفی برجسته، که افکار صوفیانه و اندیشه های حکیمانه او همواره مورد توجه بوده است. او در سده پنجم هجری یعنی در اوج فرهنگ، هنر، فلسفه و دانش در تمدن اسلامی با محوریت سرزمین پهناور ایران فرهنگی می زیسته است. در زمانی که ده ها و بلکه صدها اندیشمند، عالم، حکیم و شاعر نیز زیست می کرده اند. همزمانی این بزرگان در این سده فوق العاده مهم و قابل توجه است.
اوی تصریح کرد: شهرت خواجه عبدالله بیشتر به دلیل رساله ها و آثار او از جمله «کنز السالکین»، «مناجات نامه»، «طبقات الصوفیه»، «قلندرنامه»، «محبت نامه» و «هفت حصار» است. او سبک تازه ای را در ادبیات فارسی وارد کرد که در مسیری میان نثر شاعرانه و شعر حکیمانه در حرکت است. توانایی خواجه در سرایش شعر فارسی و عربی در تلفیق با نثر مرسل و مصنوع، به خلق آثاری ژرف و زیبا ختم شد و او با این شیوه سبک تازه ای را در ادبیات فارسی وارد کرد.