دکتر اشرفی: تغییر رویکرد، مهم ترین اقدام برای اصلاح جریان علمی در حوزه عملکرد دانشکده های الهیات است

به گزارش روابط عمومی دانشگاه، در این نشست که با شرکت رئیس دانشگاه علامه طباطبائی، جمعی از اعضای هیئت علمی و مسئولان دانشکده‌های الهیات دانشگاه‌های کشورهمرته بود، دکتر حسین سلیمی رئیس دانشگاه در سخنانی با اشاره به ضرورت مطالعات میان رشته ای در راستای عینیت بخشی به نیازهای جامعه در عملکرد دانشکده های الهیات و معارف اسلامی گفت: دانشگاه های ایران نهادی است که از دل جهان مدرنیسم بوجود آمده اند و این پرسش اساسی از زمانی که این دانشکده ها پا به عرصه ی وجود گذاشته اند وجود دارد که آیا می توان با ابزارهای نوین فکری و روش های جدید تحقیق و با شیوه های نوین تاریخ  نگاری یا روش های جدید تفسیر عقلانی به مباحث دینی پرداخت و یا بحث و بررسی درباره دین صرفاً در همان قالب های سنتی خودش صورت گیرد.

او با طرح پرسش هایی در خصوص این که این که آیا اصولاً تعارضی بین روش های تحقیق جدید و روش های سنتی تحقیق دربارۀ علوم الهیات وجود دارد و یا می شود تلفیقی از اینها بوجود آورد؟ آیا روش های جدید تفکر می تواند به فهم ابعاد ناشناخته ای از اندیشه ها و مطالعات دینی به ما کمک کند؟ بیان داشت: به نظر می رسد سنتی که دانشکده های الهیات در ایران را بوجود آوردند بر اساس عدم تناقض بین روش های نوین تحقیق و شیوه های جدید نگارش و تدوین علوم با علوم الهیات است و این، یعنی هیچ تناقض اساسی وجود ندارد.

او با تاکید بر این که نه تنها تناقضی اساسی وجود ندارد، بلکه دانشمندان دانشکده های الهیات می توانند با بهره گیری از این روش های جدید هم امکان ارائه ی یافته های علوم دینی را به جامعه ی دانشگاهی در ایران و جهان فراهم نمایند، افزود: باید کمک کرد تا ابعاد ناشناخته تر و کاربردی تری از اندیشه های دینی برای ما مکشوف شود و برای جامعه علمی ارائه شود.

دکتر سلیمی در بخش  دیگری از سخنرانی خود با این پرسش که آیا دانشکده های الهیات برای تبلیغ هستند یا برای تحقیق؟ آیا کار دانشکده های الهیات در درون دانشگاه ها تبلیغ تفکرات خاصی است و یا تبلیغ یافته های علوم سنتی الهی هست و یا تحقیق هست؟ گفت: نباید این «یا» را به عنوان «یای» فصل تلقی کنیم چون امر دائر نیست. او افزود: بین اینکه یا تبلیغ بکنیم و یا تحقیق؟ اگر امری که تحقیق درست در مورد آن صورت گیرد، ارائه ی درستی داشته باشد خود به خود تبلیغ آن امر هم صورت می گیرد.

دکتر سلیمی در خاتمه سخن خود خاطر نشان کرد: معتقدم که این دو امر منافاتی با همدیگر ندارد و چنانچه تحقیق درستی از اندیشه هایی را بر اساس روش های نوین و قابل قبول برای جامعه ی دانشگاهی بدست بیاوریم و آنها را ارائه نماییم این خود به خود تبلیغ یافته های ما در دانشگاه خواهد شد.

دکتر اشرفی: تغییر رویکرد، مهم ترین اقدام برای اصلاح جریان علمی در حوزه عملکرد دانشکده های الهیات و معارف است.

در ادامه، دکتر عباس اشرفی، رئیس دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه علامه طباطبائی، در سخنانی پیرامون «جریان‌های حاکم بر دانشگاه‌های الهیات در قبل و بعد از انقلاب» به تبیین وضعیت دانشکده های الهیات و معارف اسلامی در کشور پرداخت. او با بیان این که در ابتدای تاسیس دانشگاه تهران در سال 1313 و بعد از آن ، تقابل حوزه‌های علمیه و جریان ملی‌گرایی افراطی و جریان غرب گرا  در دانشگاه و دانشکده ی علوم معقول و منقول را شاهد هستیم، چرا که تلاش شده بود این علوم در کنار علوم دیگر دیده شود، نه علوم فرادست و شامل ، گفت:  به همین علت دانشگاه اسلامی در دهه 40 از سوی محمدرضا شاه مطرح، اما بعلت مخالفت علمای حوزه محقق نمی‌شود. او افزود: به اذعان بسیاری از اندیشمندان، علوم اسلامی، علوم شاملی است و سردمدار این جریان هم شهید مطهری بودند.

دکتر اشرفی با بیان این که جریان خنثی، جریان دیگری در پیش از انقلاب بوده که  رشته های الهیات را در کنار سایر رشته‌ها می‌دیدند، برخی از موانع رشد مناسب و ارتقاء دانشکده های الهیات را اینگونه بیان نمود: نخست، مقاومت اعضای هیئت علمی در مقابل تغییرات و نوآوری‌ها و همچنین عدم تناسب سیستم دانشگاهی با اهداف جامعه در حال تغییر در بعد از انقلاب. او اضافه کرد: در میان اعضای هیئت علمی افراد بزرگی بودند، اما به علت ناتوانی در انجام کار جمعی و تیمی و برخی هم که درگیر خودبزرگ‌بینی علمی شده بودند، مانع موفقیت‌ها شد.

‌رئیس دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه علامه طباطبائی در ادامه بر ضرورت تغییر جریان علمی مردانه به جریان مردانه-زنانه‌ گفت: بعد از انقلاب، جمعیت دانشگاه‌ها با حضور دختران و پسران توأمان گسترش یافت، اما جریان علمی کماکان جریانی مردانه بود. سخنرانان همایش امروز ما نیز نشان‌دهنده حاکمیت همین جریان است.

او تاکید کرد: به جریان شمول‌گرا باید توجه بیشتری شود و علوم اسلامی فراتر از سایر علوم دیده شود و همان حرکتی که شهید مطهری و سایر اساتید شروع کردند، ادامه یابد. تعدیل جریان علمی مردانه به جریان مردانه-زنانه و تغییر رویکرد از رویکرد ملی به ملی-منطقه‌ای (جهان اسلام)  و جهانی، از مهمترین اقدامات برای اصلاح جریان علمی در این حوزه است.